Często można trafić na chrześcijan lub pseudochrześcijan, którzy głoszą, że wyznawcy Jezusa powinni świętować szabat. Jak jest z szabatem?
Czym jest szabat?
Szabat jest dniem odpoczynku, który Bóg dał żydom. Dosłownie wyraz ten oznacza odpoczywać, zaprzestać działalności. Zaczyna się od zachodu słońca w piątek, a kończy w sobotni wieczór. Jest to też czas, który żydzi powinni wykorzystać na modlitwę:
„Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.” Wj. 16:8-11
Konsekwencje za złamanie szabatu były niezwykle surowe:
„Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią.” Wj. 31:15
Jak widać sprawa szabatu w Starym Testamencie była bardzo istotna. Czy my chrześcijanie w erze Nowego Przymierza musimy świętować szabat?
Czy chrześcijanie muszą obchodzić szabat?
Po pierwsze szabat został dany wyłącznie żydom jako znak przymierza, a nie chrześcijanom. Biblia naucza:
„Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.” Pwt. 5:15
Po drugie śmierć Jezusa sprawiła, że starotestamentowe restrykcje (np. obrzezanie, przestrzeganie konkretnych świąt itp.) przestały obowiązywać:
„I was, umarłych na skutek występków i „nieobrzezania” waszego [grzesznego] ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.” Kol. 2:13-14
Po trzecie Biblia naucza, że niektórzy chrześcijanie traktują pewne dni jako szczególne, dla innych są takie same. Kto ma rację?
„Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania!” Rz. 14:5
Szabatowa hipokryzja
Niektóre Kościoły jak baptyści dnia siódmego czy adwentyści dnia siódmego uważają, iż chrześcijanie powinni świętować szabat i zachowywać wszystkie związane z nim prawa. Z Biblii wynika, że nie wolno w szabat pracować, ale również korzystać z pracy innych ludzi. Dla przykładu ortodoksyjni żydzi wierni prawu mojżeszowemu chcąc korzystać z światła włączają je przed szabatem i tak zostawiają. Pomijając kwestie teologiczne to ciekawe, że np. adwentystom nie przeszkadza korzystanie z elektryczności w czasie sobotnich nabożeństw. Przecież aby mogli korzystać z prądu są zmuszeni korzystać z pracy pracownika elektrowni. Zatem jeśli ktoś zamierza przestrzegać szabatu odwołując się do prawa mojżeszowego to niech to robi na poważnie. Ponadto za złamanie szabatu zgodnie z prawem mojżeszowym karano śmiercią. Czemu adwentyści swych współwyznawców nie karzą śmiercią skoro tak nakazuje starotestamentowe prawo? Dlatego tym bardziej proponujemy im by nie osądzali innych z powodu szabatu:
„Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu!” Kol. 2:16
Podsumowanie
Jeśli ktoś ma w sercu traktowanie soboty jako dzień szczególny nie powinniśmy mu tego zabraniać. Chrześcijan nie obowiązuje coś takiego jak dzień święty, niemniej Słowo Boże mówi byśmy nie opuszczali wspólnych spotkań. Czy będą się one odbywać w czwartek, sobotę czy niedzielę to nie ma znaczenia. Szabat był również dniem odpoczynku. Choć Biblia zachęca nas do pracy to wspomina o tym byśmy się nie przepracowywali i znaleźli też czas na odpoczynek.